سابقه و هدف: عفونت ویروس هپاتیت B یکی از مشکلات عفونی عمده در سراسر جهان می باشد. مشکل اساسی در ایمن سازی هپاتیت B، کاهش تیتر انتی بادی هپاتیت (anti-HBs) B با افزایش سن می باشد. این مطالعه جهت بررسی تداوم سطوح سرمی این انتی بادی در کودکان واکسینه در منطقه ای با شیوع پایین HBV انجام گرفته است.روش کار: این مطالعه بر روی 938 کودک در سنین بین 8 ماه تا 15 سال انجام شده است. پلاسمای این افراد از نظر anti-HBs با روش الیزا مورد بررسی قرار گرفته است.یافته ها: شیوع سرمی anti-HBs در کودکان واکسینه %59.6 بود. سطوح انتی بادی حفاظتی در %65 کودکان 1 ساله واکسینه یافت شد که به %30، 5 سال بعد از واکسیناسیون و %29 و %24 به ترتیب در 10 و 15 سال بعد از واکسیناسیون رسید. میانگین تیتر anti-HBs بر اساس طول زمان بعد از واکسیناسیون 65.66±38.41 در واکسینه های 1 ساله، 59.88±44.37، 5 سال بعد از واکسیناسیون 40.37±40.77، 10 سال بعد از واکسیناسیون و 37.31±42.91 میلی واحد بین المللی در میلی لیتر 15 سال بعد از واکسیناسیون بود. میزان انتی بادی حفاظتی به طور معنی داری با افزایش سن به جهت افت تیتر anti-HBs کاهش یافته بود.نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد کودکانی که در دوران شیرخوارگی واکسن هپاتیت B دریافت می کنند در نوجوانی سطوح پایین anti-HBs را نشان می دهند. این مطالعه استفاده از دوز بستر واکسن را در نقاط با شیوع پایین HBV توصیه می کند.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت ابتلا به هپاتیتA  در مبتلایان به بیماریهای مزمن کبدی، مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع هپاتیت A در بیماران مبتلا به هپاتیت B انجام شد.روش بررسی: مطالعه پژوهشی حاضر به صورت مقطعی انجام شد. 283 بیمار مبتلا به هپاتیت B )شامل 118 نفر ناقل غیرفعال، 144 نفر مبتلا به هپاتیت مزمن و 21 نفر مبتلا به سیروز( از بین مراجعین به مرکز هپاتیت تهران در 3 ماه زمستان 1383 به صورت ترتیبی وارد مطالعه شدند. تمامی نمونه ها از نظر Anti HAV Ab، متغیرهای دموگرافیک، عوامل خطرساز بیماریهای منتقله از راه خون، محل تولد، محل سکونت، سابقه زردی، سابقه بیماری هپاتیت B در خانواده، AST، ALT، پلاکت، درجه (grade)، امتیاز (score) و مرحله (stage) پاتولوژی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها:224  نفر (%79.2) از کل بیماران به هپاتیت A مبتلا بودند. در 89 نفر از ناقلین غیرفعال (%75.4)، 115 نفر از مبتلایان به هپاتیت مزمن (%79.9) و 20 نفر از مبتلایان به سیروز (%95.2)، HAV Ab مثبت بود. 47 نفر از بیماران زیر 30 سال (%65.3)، 123 نفر از بیماران 30 - 49 سال (%80.4) و 54 نفر از بیماران بیش از 50 سال (%93.1) به هپاتیت A مبتلا بودند (p=0.000).نتیجه گیری: برطبق مطالعه حاضر، %80 از بیماران مبتلا به هپاتیت B سابقه عفونت هپاتیت A را نشان می دهند و %20 باقی مانده نیز مستعد ابتلا به هپاتیت A می باشند. با افزایش سن بیماران، میزان ابتلای به عفونت هپاتیت A بیشتر می شود. با توجه به افزایش احتمال مرگ و میر بیماران مزمن کبدی به دنبال ابتلا به هپاتبت A، واکسیناسیون بر ضد ویروس هپاتیت A در این جمعیت توصیه می شود.

تنها راه پیشگیری موثر از ابتلا به عفونت هپاتیت B و در نتیجه جلوگیری از ابتلاء به بیماریهای مزمن کبدی و کانسر هپاتوسلولار ، واکسیناسیون هپاتیت B بخصوص در دوران نوزادی است. در ایران از ابتدای سال 1372 کودکان علیه عفونت هپاتیت B واکسینه می شوند. ارزیابی واکسیناسیون عمومی ضروری است. در این مطالعه که در سال 1376 انجام شده است ، وجود AntiHBs پس از واکسیناسیون کامل هپاتیت B در 324 کودک 15 تا 23 ماهه شهر زاهدان مورد بررسی قرار گرفت. نمونه ها به شکل تصادفی از جمعیت تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهری زاهدان انتخاب شدند. میزان ثبت شدن AntiHBs در پسران 77 درصد ، در دختران 80 درصد و در مجموع 78.4 درصد بود. میزان مثبت شدن آنتی بادی پس از واکسیناسیون کمتر از حد انتظار بوده ، توصیه می شود مطالعات کاملتری در منطقه صورت گیرد.

سابقه و هدف: عفونت جدید با ویروس هپاتیت A در بیماران مبتلا به هپاتیت B و C، می تواند سیر بیماری هپاتیت B و C را دستخوش تغییر نماید. هدف از مطالعه حاضر این است که میزان فراوانی آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت A را در بیماران مبتلا به هپاتیت B و C اندازه گیری و از لحاظ برخی عوامل مرتبط با هم مقایسه نماییم.روش بررسی: در مجموع 115 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن B و 56 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن C که در طی سال های 1383 تا 1384 به انجمن هپاتیت استان همدان مراجعه کرده بودند، بررسی شدند. بیماران پس از ورود به تحقیق، پرسش نامه ای شامل متغیرهای دموگرافیک و سوابق بیماری برایشان تکمیل می شد. سپس آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت (A IgM و IgG) به روش ELISA، تعداد گلبولهای سفید (WBC)، میزان هماتوکریت، پلاکت سرم و آزمون های کارکرد کبدی (AST،ALT، Bil،ALP) مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: از 32 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن B، به دلیل عدم همکاری یا مراجعه، آزمایش HAV Ab انجام نشد. تعداد 71 مورد (5/85%) HAV Ab از نوع IgG مثبت گزارش شد. تنها یک مورد از بیماران، مبتلا به هپاتیت حاد (A (IgM anti HAV مثبت بود. در بیماران هپاتیت مزمن C، امکان اندازه گیری IgG anti HAV در 17 بیمار فراهم نگردید و در 39 بیمار آزمایش شده، 36 بیمار (3/92%) از لحاظ IgG anti HAV مثبت بودند.نتیجه گیری: تصمیم گیری برای انجام واکسیناسیون ضد هپاتیت A و یا انجام آزمایش اندازه گیری تیتر آنتی بادی ضد ویروس HAV در بیماران مزمن کبدی منوط به شیوع آن در منطقه و در بیماران هپاتیت مزمن می باشد. به نظر می رسد در مطالعه فعلی، فراوانی بالای این آنتی بادی در بیماران هپاتیت مزمن B و C بیانگر آن است که انجام تست آنتی بادی در این بیماران در مرحله اول سودمندتر از واکسیناسیون تمامی این افراد برعلیه هپاتیت A باشد.

زمینه: نقص ایمنی در بیماران همودیالیزی و مبتلا به اورمی منجر به کاهش پاسخ آنتی بادی به واکسیناسیون بر علیه هپاتیت B می شود.هدف: مطالعه به منظور تعیین پاسخ آنتی بادی (unti-HBs) به واکسیناسیون هپاتیت B در بیماران همودیالیزی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی به روش سرشماری بر روی بیماران همودیالیزی مرکز آموزشی درمانی بوعلی سینای قزوین در نیمه دوم سال 1378 انجام شد. پس از حذف بیماران HBs Ag مثبت و بیمارانی که واکسن دریافت نکرده بودند، جمعیت نهایی از 70 نفر به 63 نفر کاهش یافت. نمونه سرم بیماران به روش الیزا آزمایش شد.یافته ها: سطح آنتی بادی در 16 نفر (25.4%) غیر قابل تشخیص و به طور کلی در 37 نفر از بیماران (58.7%)علی رغم دریافت واکسن در حد محافظت کننده (100 میلی واحد بین المللی در هر میلی لیتر) نبود. پاسخ دهی در زنان 51.5% و در مردان 30% بود.نتیجه گیری: با توجه به خطر هپاتیت B، تکمیل واکسیناسیون و نیز آزمایش کمی جهت تعیین پاسخ آنتی بادی برای بیماران همودیالیزی ضروری است.

هدف: بیمارن تالاسمی بدلیل دریافت مکرر و طولانی مدت خون و فرآورده های خونی، در معرض آلودگی به هپاتیت های ویروسی نظیرهپاتیت B و هپاتیت C و همچنین ویروس نقص ایمنی انسان (ایدز) بوده و امروزه یکی از مشکلات مهم بهداشتی این بیماران کنترل و کاهش آلودگی به این ویروس ها است. هدف از مطالعه حاضر بررسی شیوع مارکرهای سرولوژیک هپاتیت B، هپاتیت C و ایدز در میان بیماران تالاسمی ماژور و اینترمدیت می باشد.روش بررسی: مطالعه بصورت توصیفی و گذشته نگر در فاصله زمانی مهرماه 1378 تا مهرماه 1383 بر روی 122 بیمار تالاسمی مراجعه کننده به مرکز هموگلوبینوپاتی و تالاسمی بیمارستان شفا اهواز انجام گرفت. اطلاعات دموگرافیک و نتایج آزمایشات سرولوژیک از پروندهای بیماران استخراج شد. سرم این بیماران برای HBs انتی ژن، HCV انتی بادی و HIV انتی بادی از طریق روش الایزا و سپس آزمایش تاییدی ایمونوبلات مورد ارزیابی قرار گرفته بود. نتایج توسط نرم افزار SPSS 10.10 بررسی شد و از آمار chi-square برای آنالیز آماری استفاده گردید.یافته ها: جمعیت مورد مطالعه شامل 102 بیمار تالاسمی ماژور و 20 بیمار تالاسمی اینترمدیت بود. از 122 بیمار 73 نفر (59.8 درصد) مرد و 49 نفر (40.2 درصد) زن بودند. میانگین سنی بیماران 14.96 بود. از این تعداد 3 نفر HBs انتی ژن مثبت، 32 نفر HCV انتی بادی مثبت در حالیکه هیچ یک از نظر HIV انتی بادی مثبت نشدند. در نتیجه شیوع HBs انتی ژن مثبت 2.5 درصد، شیوع انتی بادی 26.2 HCV درصد و HIV انتی بادی صفر می باشد. در بررسی آماری انجام شده بین سن و مدت دریافت خون در بیماران با شیوع HCV انتی بادی اختلاف آماری معنی داری وجود داشت بطوری که با افزایش سن و به موازات آن افزایش مدت دریافت خون میزان انتی بادی مثبت افزایش می نمود (به ترتیب P<0.001 و P=0.008 ). همچنین بین واکسیناسیون در مقابل ویروس هپاتیت B و عدم آلودگی به عفونت هپاتیت B در بیماران تالاسمی ارتباط معنی داری وجود داشت (P<0.03).نتیجه گیری: با ارزیابی پژوهش حاضر به این نتیجه می رسیم که شیوع هپاتیت C در جمعیت بیماران تالاسمی در منطقه خوزستان به نسبت بالا بوده هر چند که به نظر می رسد طرح غربالگری اهدا کنندگان خون بطور موثری می تواند شیوع و بروز عفونت را کاهش دهد ولی استفاده از روشهای حساس تر برای شناسایی اینگونه عفونتهای ویروسی نیز ضروری است.

سابقه و هدف: عفونت هپاتیت B یکی از شایع ترین عفونت های عارضه دار بوده و حدود 300 میلیون نفر در جهان مبتلا به این ویروس هستند. پرسنل پزشکی و پیراپزشکی در معرض خطر ابتلا به این ویروس می باشند. واکسیناسیون و بررسی تیتر آنتی بادی ایجاد شده در این افراد، در کنترل ویروس بسیار مهم و ضروری است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی بر روی 501 نفر از پرسنل درمانی بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود که واکسن هپاتیت B را دریافت نموده بودند، صورت گرفت. تیتر آنتی بادی علیه هپاتیت B به روش استاندارد در آنان سنجیده شد. اطلاعات حاصله ثبت و با پرسشنامه اختصاصی هر نفر تلفیق شده و با استفاده از نرم افزار آماری 16 SPSS و آزمون های کای دو و ضریب همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از 501 نفر مورد بررسی، 293 نفر (58.5%) زن و 207 نفر (41.5%) مرد بودند. میانگین سنی شرکت کنندگان 8.65 ± 34.38 سال و میانگین BMI معادل 3.17 ± 24.13 کیلو گرم بر متر مربع به دست آمد. متوسط سطح تیتر آنتی بادی علیه هپاتیت B معادل  58.13 ± 12.3 mIu/ml به دست آمد و درصد تیتر قابل حفاظت در زنان با 97.96 درصد بیشتر از مردان با 94.69 درصد به دست آمد. نتیجه گیری: با توجه به این که پرسنل گروه درمانی در معرض آلودگی بالایی با این عفونت قرار دارند، کنترل تزریق سه نوبت واکسن هپاتیت B در پرسنل درمانی بسیار ضروری است و تیتر آنتی بادی این افراد باید به طور منظم کنترل شود.

از مادر به فرزند و تماس های شغلی. واکسن این بیماری در سال 1982 میلادی ساخته شده و از سال 1990 میلادی در بسیاری از کشورهای جهان جزو واکسیناسیون اطفال شده است. عواملی که باعث ازمان این بیماری می شوند عبارتند از: سن شروع عفونت و نقض ایمنی. در 30-15% موارد هپاتیت حاد B تبدیل به هپاتیت مزمن می شود. برای درمان هپاتیت مزمن B می توان از داروهای Adefovir dipivoxil, Lamivudine interferon alfa-2b استفاده نمود.